In het kader van goede voornemens en zo, besloot ik dat het tijd was om weer eens iets te gaan bakken. Maar wat?

Ik hou van kwarktaart en de kwarkbollen die C in elkaar draait zijn goddelijk. De ruimte in mijn diepvries is en blijft beperkt. Iets met diepvriestechnisch mismanagement, (te)veel eten klaar maken en de overgebleven ruimte toch volstouwen. Het werd geen taart. Dat is duidelijk. Ook geen bollen. C is in Breda en niet in mijn keuken. Toen kwam ik dit recept tegen: kwarkcake.

De kwark, ja de magere, had ik al op voorhand gekocht en was ervan overtuigd dat ik voldoende ingrediënten voor een baksel in huis zou hebben. Op de rozijnen na bleek dat inderdaad ook zo te zijn. Plus mijn versie is een ietsje minder gezond. Hoe dat komt? Nou, ik proef het deeg/beslag altijd voordat ik het bak en dit was bijna smerig ZONDER suiker. Voor mij dan hè.

Het goede nieuws is dat er zeker de helft minder suiker in zit dan in een gewone cake en vrijwel geen boter (olie).

Deze maand moest ik nog het seizoensticket van de NS opmaken en het plan was om dit op zondag 18 februari te doen. Een dagje Scheveningen, strandwandeling, bezoek aan Sealife en meteen maar kibbeling eten bij Simonis. Maximaal genieten dus. In goed gezelschap. 

Gister was het weer tijd voor een dagje met dochter C. in haar woonplaats Breda. Dat was al weer even geleden en ik had haar een lunch voor haar verjaardag beloofd. Die verjaardag was op 1 juli. Ruim op tijd dus. Voor de volgende verjaardag ;)

Al dwalend door een veel minder druk gedeelte van de medina, vraagt de inwendige mens ook de nodige verzorging. We laten ons leiden door de uitnodigende borden en komen uit bij de Ruined Garden. Wat was dat genieten.

Kijk je mee?

Eerste Paasdag gaan we uitgebreid brunchen, iedereen schuift aan. Dat betekent ook dat ik de dag ervoor geen zin heb om lang in de keuken te staan. Kids vonden het prima om iets makkelijks te eten. En het werd een heerlijke maaltijdsoep.

Om bij de lammetjes te blijven, laat ik beginnen met de excuses voor de foto. Denk dat ik er toch een ietsje meer tijd voor had moeten nemen voor een beter resultaat. MAAR … dat neemt niet weg dat het aangepaste recept van pilav met spinazie en lamszadel wél erg lekker was. Tenminste dat vond ik.

Het maakt niet uit wanneer maar het is ALTIJD tijd voor appeltaart. Toch?

Wanneer je mij op Instagram volgt, heb je ze al een keer voorbij zien komen: de gevulde druivenbladeren van onze Syrische achterburen. Het was een soort van ruilhandeltje, zij de bladeren uit mijn tuin en ik mocht het resultaat proeven. Goede deal toch?

Afgelopen week zijn er weer druivenbladeren van eigenaar gewisseld, maar ze vonden het lastig om het recept uit te schrijven. En dat snap ik. Anderhalf jaar in Nederland en ik heb er bewondering voor hoe goed dat ze onze taal al machtig zijn. Maar een recept uitschrijven? Of ik dan die middag bij hen thuis wilde komen kijken hoe deze maaltijd bereid wordt? Daar zeg ik geen nee tegen. Maar het recept gaat een ietwat lastig worden, veel wordt namelijk op 'gevoel' toegevoegd ;)

Kijk je mee?

Het stond al even in de planning, dat etentje met lieve vrienden. Met veelal volle agenda's is het dan niet altijd even gemakkelijk om deze ook daadwerkelijk te matchen. Uiteindelijk werd de datum geprikt: 21 augustus. En heel stiekem verheugde ik mezelf op een bbq tijdens een zwoele zomeravond. Niets bleek minder waar, de voorspellingen varieerden van veel tot héél véél regen die dag. Het alternatief was een overheerlijke kaasfondue. Ook niet slecht ;-)
En een appel-rozijnmuffin bij de koffie.

Deze week was ik voor overleg in Eindhoven. Om het nuttige met het aangename te combineren, werd er al snel besloten een vorkje te prikken in de stad. Zelf ben ik daar nul bekend maar mijn tafelgenote woont er al jaren. En ik vertrouwde op haar goede keuze.

Verbaasd!

Maar wat schetste mijn verbazing? Ze bekende dat ze op internet goede dingen over Trattoria Mangiare had gelezen maar er zelf nog nooit binnen was geweest. Maar hier zou deze avond verandering in komen.