Anderhalve week geleden heb ik een luttel uurtje besteed aan het in elkaar knutselen van een IKEA-ladenkastje. Dat was meteen het moment voor een piepkleine make-over. Niet werk-gerelateerde 'zooi' heeft mijn kantoor verlaten, mijn kast is van horizontaal naar verticaal gegaan en het voelt uitermate opgeruimd.
Gisterochtend piepte de zon binnen en werd ik helemaal gelukkig van het uitzicht.
Hier werk je toch met plezier?
De make-over is overigens nog niet klaar, ik wil nog gordijnen ophangen en een likje verf doet -waarschijnlijk- wonderen ;)
Ken jij ze nog? Die dingen zijn volgens mij al eeuwen oud. Salmiak knotsen.
Ik koop de lollies zelfs nooit (meer) maar hier in het dorp zijn er enkele restaurants die, in plaats van pepermuntjes of iets dergelijks, salmiak knotsen op de bar of bij de uitgang hebben staan. En dan ben ik verloren. Net als gistermiddag …
Dit weekend lag ik in bed, klaarwakker én geen zin om op te staan. Maar wat doe je dan?
Juist, je pakt je telefoon er bij en zoekt de digitale snelweg op. Een beetje verveeld dus.
Op 31 december 2014 heb ik mijn 52 weken project 'abstract' afgesloten. Uiteraard heb ik in 2014 elke week een foto met de wereld gedeeld. Maar per 1 januari van dit jaar was het klaar. Het enige wat nog restte was een fotoboek maken. De website blijft als archief.
Het is alweer 10 jaar geleden dat ook ik zo nodig moest gaan bloggen. Om precies te zijn 19 maart 2005. Ik volgde toen een aantal blogs en het kriebelde om zelf ook aan de slag te gaan. Dacht dat ik veel, heel veel interessante dingen (on)zinnigs kon delen ;-)
Al snel was mijn account aangemaakt bij web-log.nl: gemakkelijk, snel én gratis. Maar, als website-bouwer moet je dit niet willen. Toch?
mickeysplace.nl
Op 29 november 2006 werd dan ook mickeysplace.nl geregistreerd en ik ging ik de uitdaging aan om mijn eerste website in Joomla te bouwen. Vraag me niet waarom ik voor Joomla en niet voor WordPress heb gekozen. Ik weet het niet, iets met gevoel of zo?
Eindelijk was het dan zo ver. Afgelopen vrijdag, ruim 4 weken na de première, plofte ook ik met mijn billekes in de bioscoopstoel. Samen met kind en schoonkind. De heren weigerden om mee te gaan ;)
De garage en ik zijn goede vrienden. Nee, ik zeg het verkeerd. De garage en het groene monster, het koekblik, mijn Renault Clio uit 2000, díe zijn goede vrienden. Mijn Clio is namelijk zo eigengereid dat, wanneer hij er te lang niet is geweest, hij er zelf wel voor zorgt dat het contact niet verwatert.
