Ze staren me al weken aan in de supermarkt, die prachtige pompoenen in alle vormen, kleuren en maten. Maar nog leuker, laatst nam ik een kijkje bij een échte pompoenboerderij (je weet wel, zo’n erf vol kleurrijke pracht) en wist ik het zeker: het werd tijd om weer iets lekkers te maken.

Normaal verdwijnen ze hier in een soepje, curry of stoofpot, maar deze keer ging ik voor iets nieuws. De oven aan, de keuken geurde naar herfst, en daar was ‘ie dan: mijn allereerste pompoentaart!

Of ‘ie gelukt is? Kijk zelf maar ;)

Storm Franklin en regen. Op zondag. Wat ga je dan doen? Juist, bananenbrood bakken ;)

Bananenbrood bakken zat al eerder in de planning maar je hebt rijpe bananen en rijpe bananen. De bananen op mijn fruitschaal waren toen duidelijk niet meer voor consumptie geschikt. Gister dus een nieuwe, goed gelukte poging.

Half januari mocht ik weer een kaarsje extra uitblazen. Maar zoals ik in een appje kreeg, ik blijf 46 alleen de ervaringsjaren worden gemaximaliseerd. Toch? Helaas blijkt deze ervaring niet te tellen voor het maken van een monchoutaart en was ik héél blij ook deze mediterrane appeltaart aan te kunnen snijden.

Afgelopen kerst was ik een soort van 'de pineut' en kwam de familie in mijn stulpke de kerst vieren. Met eten. En drinken. Maar met nog véél meer warmte, spelletjes en gezelligheid. De – bijna – afsluiter van het tapas-kerstdiner was onder andere een 'mango-room' toetje.

Er lag nog mango in de diepvries en mijn verjaardag ...

Ach, ik wilde dit jaar – opnieuw – niets vieren maar jezelf met taart kietelen is altijd goed. Toch?

Het voordeel van niet meer alleen wonen is toch wel dat je vaker uitgedaagd wordt om weer eens een keer iets anders op tafel te zetten. Tegenwoordig zijn curry's een soort van favoriet. In grote lijnen volg ik de recepten, maar ben totaal niet merkgevoelig of te beroerd om zelf de stukjes te snijden.

Het was Hemelvaart, een extra dagje vrij. Een mooi moment om weer eens een keer iets leuks met het eten te doen. En goed gezelschap uit te nodigen ;)

Nieuwsgierig naar het recept?

Gister vierde M. haar verjaardag met een zeer select groepje intimi en prikte P. vooraf in huize Mickey een vorkje mee. Stiekem was het weer een tijdje geleden dat ik zelf verantwoord en gezond had gekookt. Iets met een volstrekt zinloos diepvriesmanagement en het oplossen daarvan.

Het toeval wil dat ik deze week de nieuwe Allerhande doorbladerde en daar toch lekker smulwerk tegenkwam. Het management van de trapkast verdient ook nog geen schoonheidsprijs, het werd risotto die een ietwat over datum was. Zonder de tuinbonen want meh.

Het stond al bijna 2 maanden in de agenda: eerste paasdag ‘s middags – één van de weinige dagen dat iedereen zou kunnen – bier & bites in Eindhoven. Een soort van ‘traditiebreuk’ want geen brunch. Totdat er geluiden kwamen dat de paasbrunch toch altijd wel érg gezellig is en zeer op prijs wordt gesteld.

Ondergetekende is de keuken ingedoken en heeft onder andere deze frittata op tafel getoverd.

Van huis uit ben ik opgegroeid met aardappelen, groenten en vlees. De klassieke maaltijd. Elke dag. Zonder uitzondering. Nee, correctie, met een enkele uitspatting. Nasi stond al op de lijst van exotische gerechten. Een soort van, maar mijn moeder kookte dat dan weer wel. Net als macaroni. De nasi was nog wel te kanen, maar de macaroni. Die was voor mij niet weg te krijgen: elleboogjes, smac en een pakje macaronimix.

De laatste verhuizing! Voorlopig tenminste. P. heeft voor een zéér betaalbaar bedrag een mooie kamer in een voormalig klooster. In Eindhoven. Op loopafstand van school en het busstation. De nodige spierbundels m/v werden ingeschakeld voor D-Day. Daarnaast werd er hier in huis ook nog geluncht. Mijn smaakpapillen zeiden 'licht pittig', maar de meningen verschillen hierover ;)